Восень (2013 - Няма Будучынi - Ёсць толькi горкi лёс)
Вецер восені дзме холадам у твар Парывам мёртвай сілы ён абіудзіць успаміны Выявамі былога боль праступіць сярод хмар Колючы ў сэрца жахам перажытым Забытыя падзеі цягнуць думкі за сабой Мінулае наяве паўстае перад вачамі Дождж малюе слёзы каля стомленых вачэй Але восень я не напаю слязамі
Пакуты робяць душу цвёрдай быццам бы камень Нячулаю і жорсткай да людзей і іх грамадства Хай ворагам маім будзе цяжка ў гэты дзень Пад восеньскім дажджом я буду ім на злосць смяяцца Яркія маланкі у цемры пахмурных нябёс Нябачным вогнішчам ўнутры мяне кранаюць штосці Вакол натоўпы, іх настрой пагоршаны дажджом Аснова маёй існасці сілкуецца іх злосцю
З кожнай кропляю дажджу з душы выходзіць боль Што збіраўся быццам бы вада ў пустых нябёсах Паласу атруты пакідаю за сабой Каб маёй пакутаю крануцца чужых лёсаў Стомлены сусвет і зноў сабраўся паміраць Ён даруе мне апошні подых навальніцы Восеньскую смерць яго ўжо нельга затрымаць Сілаю яго з дажджом хачу я наталіцца