Жаралған деп жат үшін... (оқыған: Арман ҚҰДАЙБЕРГЕН)
Бабам қазақ қашаннан бала сүйген, мұрагерім болса деп мақсат қылып. ұл дауысы шыққанда қараша үйден, атан сойып той қылған, ат шаптырып. Сүйіншіге ұл туса бермегі көп, әзер болса астында аты қалған. Қыз туғанда “қырсықтың келгені!” деп, қырын қарап еркегі жатып алған. Иығына елінің мұңын артып, ұл алардай дұшпаннан бүтін кекті. Қанша қызы болса да, ұлын айтып: “Жалғыз бар ғой, құдайға шүкір!”… - депті. Із қалғандай артында өшпейтұғын, ұлы болса армансыз жүреді екен. ұл туғанын қашан да көксейтіні – ұлды еліне қамқор деп біле ме екен. Қайран бабам өтіпті шер-күдіктің емін іздеп баладан жаны жалын, Білсе еді ғой ел қорғар ер жігіттің сол аруға күні ертең табынарын! 1962