Чырвоным па Белым (ЧпБ) - Не Жадаю | Текст песни

• Тексты песен
• Чырвоным па Белым (ЧпБ)
• Не Жадаю

Тут Кроў (Кровь), Чырвоным па Белым
Беларусь, у маім сэрцы,
Разам з вамі – ЧпБ!

***

Прыходжу на плошчу, зноўкі і зноў
З трыбуны нясецца стос (кипа) пустых размоў.
Прыгожыя (красивые) размовы і песьні пра хаўрус (союз).
Вось (вот) трохі (немного) пагамонім (потолкуем) і знікне (исчезнет) Беларусь!

Згубілі культуру, забылісь пра гісторыю.
Вядзем сябе як трусы - на сваей тэрыторыі.
Ахвотна верым прышлым. Сваім ня давяраем!
Разводзім рукі ў бокі – Бо маем то, што маем.!

Сення маўчым. А заўтра легка прадацца.
Кум ідзе на кума, а брат ідзе – на брата!
Беларуская Ідэя – тэмат для спекуляцый!
Аддаем дзяржаву, а хутка страцім (потеряем) нацыю!

Дзе знойдзеш людзей, што ня маюць адвагі!
Ня маюць уласнай годнасці (достоинства) і самапавагі (самоуважения)!
Калі кожны жывець у сваей хаце з боку!
У такога народу і героі з прыпёку (со стороны)!

***

За краіну крыўдую (обижаюсь), а ў героі ня рвусь!
Бо ня цэніць герояў мая Беларусь!

***

На Луку паглядзіце – словам рубіць паленьні!
Ну і што, што без крыжа (креста) і што без сумленьня (совести)!
Ён адзін сярод тых, хто гатовы да бойкі (драки).
Сярод тых, хто гатовы прабіцца ў героі!

Ён праз вогень прайшоў. Праз ваду пераплыў.
Быццам (Будто) усё для краіны, для Людзей зрабіў (сделал)!
І з мільёнамі нас ён ідзе ваяваць!
А тых, хто ня згодны (согласны) загад (пригаз) ёсць – СТРАЛЯЦЬ!

Мае ўладу, байструк. Улез ў яе, як на лаву.
І халуі навокал (кругом) крычаць яму – СЛАВА!
Трымаце мяне, бо ўжо нельга стрываць (стерпеть)!
Дык колькі так можна - людзей зняважаць (унизить)?!

А дзе тыя ўсе – каго ён катаваў (пытал),
У турмы садзіў ці ўначы забіваў?
Ды тыя усе, што аддалі жыццё?
Дзе яны ёсць? Дзе яны ёсць?

***

За краіну мне крыўдна, а ў героі ня рвусь!
Бо ня цэніць герояў мая Беларусь!

***

А на справе жыццё вельмі (очень) проста змяніць!
Проста выйсці на вуліцу. І ня смеціць (мусорить)!
Пакахаць (полюбить) сваю зямлю, сваю родную прыроду.
Адчуць (почувствовать) сябе часткаю адзінага народу.

Бо мы ж не бязродныя. Мы – Беларусы!
З вагеньчыкам у вочах. З усмешкай на вуснах!
Трэба мець гонар (честь) і верыць у тое,
Што маем (имеем) свайго, бо сваё - не чужое!

Без праваслаўных, каталікоў,
Усходніх (Восточных), Заходніх (Западных) ці Менчукоў.
Ветлівых (вежливых), добрых і не ганарлівых (гордых).
Усе робячых (делающих) разам. І разам – шчаслівых.

Уявіце (Представьте) краіну, дзе жывецца ў дастатку!
Дзе за праўду і словы не кідаюць за краткі (решётки).
Там, дзе шмат добрых рэчаў (вещей) народ робіць наш.
Але справы, на жаль (к сожалению), выглядаюць інакш!