1. Асыр салып, асық атып ойнаушы ек, Құмында аунап, дариға кең даланың. Тоқшылықтан жоқшылықты көп көріп, Жас жуушы ед Анамыздың жанарын. Талай қиын кезді бастан кешірген, Мен ауылда туып-өскен баламын.
2. Елордада дүниеге келген ем, Еркіндікке енді жеткен кез еді. Ата-анамыз оқыта алмай ұл-қызың, Жанға батты ауыр күндер кезеңі. Сонда бізге сарқылмайтын күш берген, Туған жердің тау, тасы мен өзені.
Қайырмасы:
Ауылдан деп, қаладан деп бөлгендер, Арамызға іріткі сап жүргендер. Бәрімізде бір қазақтың ұлымыз, Бөлінбейміз, бөлінбейміз бізді ешқашан бөлмендер.
Бірге биік қаланады іргеміз, Бұл өмірде бөлінбеспіз мүлде біз. Ел бірлігін ұран етіп қашанда, Көк байрақтың астындамыз, бөлінбейміз.
3. Талай ұлттың ұл-қыздарын еліміз, Бауыр басып, құшақ жайып қарсы алған. Тілегіміз, жүрегіміз бір енді, Күтсе дағы қиындықтар қанша алдан? «Бірлік түбі – береке» деп білетін, Тату елміз төрткүл дүние тамсанған.
Қайырмасы:
Ауылдан деп, қаладан деп бөлгендер, Арамызға іріткі сап жүргендер. Бәрімізде бір қазақтың ұлымыз, Бөлінбейміз, бөлінбейміз бізді ешқашан бөлмендер.
Бірге биік қаланады іргеміз, Бұл өмірде бөлінбеспіз мүлде біз. Ел бірлігін ұран етіп қашанда, Көк байрақтың астындамыз, бөлінбейміз. Біргеміз!