Сенбеймин сезімге, сезім, сенің өзің де сеніп, Сенің көзің де мені ойлап, көз ілмей, кудерип. Сенімен күдер үзген, сенімен күндер өтер төзім келер Өзіңменен өзің қаларсың, сонымен жылдар өтер Сезімдер де өлер, көрерсің, бәрі де сөнер Үш - төрттерге бөлінеді сезімдер екеуіміз өрген Күндер артта қалар, тарар әлі махаббаттар Бекер, білер бұны бұрыннан үлкендер және кей-біреулер Саған мен уәде деп айтпап едім қайта келдің Тастамашы мені деп жылай бердің, қоймап едің, тонап кеттің Барлық саған дегенді жалмап жеттің Өз бағаңды менің алдымда түсіргенсің, неттің? Кеттің, мені ендеше мазалама, мені күтпе Менің кетуім айналады - барса-келмеске Ізімнен де аңдып таба алмассың, адасарсың Одан да тап бақытыңды, ол менде емес - өзгеде...
Қайда кеттің, айтшы жаным, Көз алдымнан болдың сағым Жүрегімде сенің әнің, Бұл жалғанда жалғыз қалдым.
От твоего взгляда - нежного, вырастает все, что можно Будто снег, то лед, то камень - все возможно Я спросил у Бога: "кто моя любимая?" Он ответил: "та, что самая красивая" Ты о ком мечтаешь ты, день за моим днем Та кого ты у подъезда ждешь под проливным дождем Ну давай же не смеши, ну как же не поймешь Та, чьи фотографии ты ночью рвешь А я все знал, давно хотел ли услышать имя Хотел чтоб Бог ее назвал - назвал ее Богиней Ну здравствуй родная, я тебя искал всю жизнь Вместе мы все перенесем, лишь за меня держись Сказал ли я это все, и сотрясла земля И все исчезло, просыпаюсь, лежу в кровати я Неужели это все приснилось мне Постой, прошу вернись, лишь дай ответ Смотрю в окно, вспоминаю с Богом разговоры, вздоры Вот опять я одинок, хотя живу одной тобой Вдруг слышу в дверь звонок, открываю - "Ну, здравствуй мой родной"...
Қайда кеттің, айтшы жаным, Көз алдымнан болдың сағым Жүрегімде сенің әнің, Бұл жалғанда жалғыз қалдым.