Балтыка. Драбязой трох краінаў у кішэнях зьвініць памяць, пылам бурштынавым ўспыхне на прысаку алтара́ зара́.
Балтыка. Паміж пальцаў тае часу пясок, струмяніць-сьпявае, шэпча гісторыі соснам і вязам… Хтосьці пусьціў карані, А хтосьці проста загразнуў.
А мы ма́рылі морам, мы мірна ма́рылі морам. Ма́рылі морам, мы марылі морам…
Балтыка. Ў выдмах грае вецер, сушыць струны рыбацкіх сецяў, вусны салёныя, сны, мокрыя валасы завіваюцца ў танцы на лязе касы лясы.
Балтыка. Рассякае касою варыянтаў мора напалам, надвое: ціхі затон праваруч, налева — салёныя хвалі. Вагаюцца шалі між тымі, што хвалілі, і тымі, што хвалявалі.
А мы ма́рылі морам, мы мірна ма́рылі морам мы. ма́рылі морам, мы ролі мералі, мроілі, мелі, мары́лі, малілі, раілі, марна мы марылі морам, мы марна марылі морам мы…
Ціша й спакой у затоцы, а на моры штармы.
Балтыка. Гасьне неба вока, сном набрыняюць павекі аблокаў. Ты так далёка, на’т не пагаварыць…