У тумане, дзе ня бачна берагоў,
Зьнікаюць сэнсы, колеры і цені
Зьнічы надзеі, прыцемкі багоў —
Усё мінае ў белым летуценьні.
У тумане, дзе няма шляху назад,
Паміж вадой нябеснай і зямною,
Навобмацак, наўсьлеп і наўздагад
Цянюе човен у марах аб спакоі.
У тумане, дзе не застаецца сьлед
Пад бледным зьзяньнем чарнарогага меніска,
З сабой сам-насам, сам сабе сусьвет,
І плынь сама нясе твой човен хісткі.
І прысам не дастаць да дна,
І зрокам не працяць імглістую заслону
Спыніўся рух і час. І давідна
Можна забыцца ў сівым палоне,
Дзе тонуць у начным тумане цені,
Зьнічы надзеі, прыцемкі багоў…
Усё мінае ў белым летуценьні,
Усё растае ў белым летуценьні,
Як добра ў гэтым белым летуценьні!
Адно шкада:
ня бачна берагоў…
--
Укля-Зарасай-Менск
жнівень-лістапад 2011
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1