З неба ўсю ноч зоркi ляцяць Хоць ты абрус пасцялi. Можна гадаць, лёс выбiраць Долю сваю на зямлi. Я злаўлю зорку-долю маю На руках яе закалышу I наплыве ўсё, што люблю I запалонiць душу.
Прыпеў: Беларусь – белы край пад буслiным крылом, Родны край, родны дом – дом з гасцiнным сталом З чаркай поўнай мядовым вiном. Беларусь – край дзе я абдымаю сяброў, Дзе мяне зноў i зноў клiча з дальнiх шляхоў Беларусь – бераг белых буслоў.
Рэчка бяжыць поўненькая Чыстай жывою вадой Бьецца яна тоненькая Жылкай на скроне маёй. I я долю сваю калышу, Каб шчаслiва на свеце пражыць, А набяжыць сум на душу – Ну, дык i рэчка ж бяжыць.
Прыпеў.
I я долю сваю калышу, Каб шчаслiва на свеце пражыць, А набяжыць сум на душу – Ну, дык i рэчка ж бяжыць.
Прыпеў.
Беларусь. Белы бусел махнуў мне крылом I мяне зноў i зноў Клiча з дальнiх шляхоў Беларусь – бераг белых буслоў. I мяне зноў i зноў Клiча з дальнiх шляхоў Беларусь – бераг белых буслоў.