Як ты безь мяне там, як я безь цябе тут Пачуцьцём чалавека цягне сэрца ў родны кут
Як быццам жартую А ў сабе мацней крычу “Я цябе ўратую!” Толькі як ня ведаю
Ластаўка ў небе лунала праўду казала Аб тым, дзе жывеш ты зараз Я не спрачалась, ў вочы твае закахалась На неба глядзеўшы часам
Прыпеў: Ўголас трымаю, гонар Гэта мая прастора Гэта мая краіна Край любы, край адзіны Лепшае побач чую Крылы свае ратую Хутка ўсё добра будзе Мілыя, вольныя людзі!
Дзе яно сэрца Радзімы? Ў лесе, ці ў хаце, Ці паміж муроў цагліных? Кволаю птушкаю ў небе Водарам ніў, ці коласам Ў чэрствай глебе