Анёлак спытаўся у божай кароўкі:
- Чаму цябе зваць так, скажы калі можна!
Кароўка насупіла чорныя броўкі,
У вочы анёлку зірнула тревожна,
Але схамянулаяся і адказала:
- Зусім нездарма мяне клічуць кароўкай:
Мне цэлага луга зялёнага мала,
Дзе мы шпацыруем з каровай-сяброўкай.
А божай мяне называюць, напэўна,
Бо дзяковать богу заўседы імкнуся
За сонца і траўку, за птушак, што спеўна
У небе шчабечуць, калі я злуюся...
Янка Маўзер еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1