Даўнo iснуе ўжо паданне Аб тым, што пры поўнай луне У цёмным пакiнутым замку Вампiраў князь зноў паўстае I з склепа дзе спiць ён вякамi Абуджаны святлом Луны Вампiраў заве воўчым воем На новае свята крывi. Пачуўшы той зоў яго слугi Спяшаюцца ў замак худшэй I каб пiраваць на тым свяце Прыносяць жывых людзей. I кроў разлiваюць ва ў кубкi, Яна, нiбы полымя, гарыць Хацеў бы i я на тым бале Крывi чалавечай iспiць…