Imperial feat. Riza - Eindeloze leegte | Текст песни

• Тексты песен
• Imperial feat. Riza
• Eindeloze leegte

Alleen mijn woorden zijn getuige van de pijn die ik beschrijf,
ik ben de schaduw in een wereld zonder logica of zonneschijn.
Pessimisme leeft waar de hoop is uitgestorven,
we kerven zo diep in de zielen van de verlorenen.

Deze track is voor de vele dingen die ik mis,
het onderschatten is het simpelste wat er is. (Als je nou eens wist)
Dagen die vervagen in de mist,
wanneer een van je geliefden verdwenen is. (Wanneer je ziel zo alleen is)

De straten lijken te spreken, vragen nemen de benen,
wanneer je weer terug wilt, lijken die dagen verdwenen.
Voel je die gapende leegte in je binnenste,
wil je van binnen schreeuwen, maar vallen je zinnen dood in de stilte.

Ga vaker terug naar de dagen waarin je levend bent,
er is zoveel veranderd sinds de dag dat je verdwenen bent.
Zinnen vertellen je nu wat mijn tranen verzwijgen,
de dagen verdwijnen snel, maar de gevoelens blijven.

Ik zou geen moer zijn zonder haar, kan niet liegen is niet nodig.
Voordat ik haar ontmoette zag ik liefde overbodig.
Doodgeslagen in mijn ziel, kon de ruimte goed gebruiken,
om mijn woede en verdriet over de tanden te ontsluiten.

Maar het leven loopt zijn weg, kan alleen maar blijven volgen.
Al was mijn hart bedorven, de leegte in mijn ogen kon de diepte van begrip bij mij daarbinnen niets bezorgen.
Gevoelens kwamen terug, ook al leken ze verborgen.

Ze speelden symfonieen van geluk als wij haar zagen staan.
Toen viel ik uit mijn rol en bleek het dan in fases te gaan.
Verleden leeft en de doden lopen langs elkaar,
maar als ik aan haar denk dan is er slecht verlangen naar.

Geluiden die verstommen, de rust die ik al jaren zoek.
Dit land is nooit ontgonnen, de leegte die de vragen roept.
Zijn wij dan echt bestemd of leef ik nu al in mijn dromen?
Goed, maak me dan niet wakker meer het beste moet nog komen.

Mijn onderkoelde gevoelens vriezen vast in het verleden,
In je wezen jaren verder, geestelijk vast in het leven.
Vreselijk is er geleden, mijn zinnen konden de druk niet aan.
Ik keek in haar ogen en zag de beelden van een mooi bestaan.

Alles wat gebouwd is door de jaren heen is nu verloren,
we bleven geloven, maar de hoop is dood geboren.
De tranen die stierven op je lippen waren slopend,
misschien zijn we op een dag weer samen zoals het hoort.

Misschien komt er een dag dat zij me toch nog verlaat,
dat ik gelijk had toen ik dacht, dat de ochtend me haat.
De middag voorgenomen heeft de avond vroeg te laten vallen,
we praten alles, laat de echo door de straten knallen.

Van de leegte die me over neemt als dit zo blijkt te zijn.
Ik voel me klein als ik bedenk dat ik dit noodlot,
heel mijn leven bij me draag zodat die kans nog eens vergroot wordt.
Kan alleen maar wachten tot ik dood bloed en de hoop stopt.

Ook al slijten mijn dagen weg tussen de tanden van de tijd.
Ik blijf vaak genoeg hangen in vroeger, de dagen van toen.
De dagen waar niets aan ontbrak.
Is het mogelijk om die dagen te vangen in een kladblok?

Is het mogelijk om die dagen te beschrijven op zo'n manier, dat het je verlangen en gemis zodanig kan sussen dat je niet meer hoeft te lijden?
Wanneer je je ogen sluit en weg dwaalt, op weg naar dagen in het verleden?
Onmogelijk. Maar elke track, elke tekst, elke beat die ik mijn gevoelens toevertrouw maakt die dagen onstervelijk, en de mensen die ik mis en zal blijven missen zullen nooit echt verdwijnen want ze vormen de sterren aan mijn donkere hemel.

Imperial feat. Riza еще тексты