Marek Grechuta- Spiewajace Obrazy - Portret Czechowskiej | Текст песни

• Тексты песен
• Marek Grechuta- Spiewajace Obrazy
• Portret Czechowskiej

Gasną mi powieki i szarzeją ręce ...

Długo tego jeszcze?
- "Nie kręć się"
-nie kręcę...

Uśmiech mi już więdnie, nie będę się zmuszać

Dość tego, nie mogę!
-"Nie ruszaj"
- nie ruszam...

Ach, gdyby był taki aparat co zrobi w mig

Wspaniały obraz mego ciała, spowitego w te marne szaty...
Taki PSTRYK , co w jednej chwili zrobi z tego coś pięknego...

Dłonie mi grabieją , zamarzły mi stopy,

Maluj sobie kwiatki, albo antylopy!
Palce mam jak sople, a oczy jak szparki

... słuchaj , ja naprawdę wolę już te garnki...

Ach , gdyby był taki aparat co pstryk zrobi

I już masz obraz mojej duszy ulubiony.
Kupiłabym, słuchaj Modi, ale to chyba kosztowałoby miliony...

A tak co mi z tego, że płótno smarujesz,

Czasami ktoś powie ,że pięknie malujesz i pójdzie;
A z tobą ja zaś muszę gnić ... Słuchaj, dosyć tego!
-"no , dosyć na dziś".

Ach , gdyby był taki aparat co zrobi w mig

Wspaniały obraz twego ciała , spowitego w te marne szaty...
Taki PSTRYK, co w jednej chwili zrobi z tego coś pięknego...

Pokaż ...to ja?! To chyba twoje przywidzenie...
-"to powleczony światłem oczu snu aksamit".
-Ty ciągle śnisz...
-"to nie jest śnienie ... to jesteś ty...
Ja się nazywam Modigliani".