Eski zamanda kirpi bile qarğa dost bolmuş edi. Bir kün kirpi qarğağa keldi.
- Qarğa, menim tonum yaman, tikenli. Seniñ tonuñ yaxşı, yumşaq, yeñil. Mana tonuñnı ber, ötünemin.
- Sen menim tonumnı kiyirsiñ.
Yaraydı, - dedi qarğa.
Amma kirpi alma yığa almadı, tülkiden qoruna almadı.
Qarğa uça almadı. Kirpi qaytadan qarğağa keldi.
- Qarğa, menim tonum yaxşı eken. Men alma yığa almaymın,
tülkiden qoruna almaymın.
- Men uça almaymın, barlıq qarğalar menden qaçalar.
Herkimniñ öz tonu özüne yaxşıdır.
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 2