Кетіп барам, бұл қалада ешкім жоқ сағынатын, Енді естімейд сан мың атом, бір жындының сандырағын. Мені ешкім ұстамайды...бұл... бұл Қалалық орманда мен керек емес бұлбұл- Дай шырқап(пын). Әрбір күнім бірақ Walking Dead Сырқатпын мен, айтад ертең,- “Ол кім ед?”,- Деп білем күлед кілең саулар. Миымды ішеді ашытып – саумал. Көздерімде тонна мұң, тоңдым Кисемде мен тонды джунглийде бетонды Суық. Не сонда, достарым да оңды ма? Жараның орнын басып, кейін түсетін тек пломбыдай... Сезім Made In Қытай болды, Сезінем ұдайы, мені ешкім де ұқпайтынын. Жүйеге қарсы тағы да жалғыз қалдым. Алғыр сайтан, мен соғысуға дайынмын.
Тұманды альбион... Екі миллион феноменді миньоны бар Зион Осы. Бәрі босс, өзге особьтармен қосып тост. Ос,- деп күлімдегенмен маңыздырақ кімде Оскар Жағдайыңнан. Мұнда жан айқайы жәй ымдар- Дай, жәйің нан іздеу. Өзгенің жайылымына Аяғыңды баспа, сұқпа басты, осы басты принцип. Маңайдағы принцтерге жетпей призі іздейд прийскті. Крипс пен Бладтай жерлері бар тиісті. Фистинг жасай миға миды сыйғызып Ұққаным бар, ия, бәрі мал тыққан. Ұқ, қанымда менің адамадық бұққан, бұқа болар Жәйім жоқ, сендерге қосылып. Босып, мен тосыннан Тап болдым есеюге, өткендей қосылған тостердан. Тосып, кеткен досты, тозды миым тозды Түсінбей күтерін пост мортем, фосфор соңында Бәрін. Бәрі өзгерген заман, адам Қалай болғанмен білесің бұл өмір майдан Бірақ, бойындағы салақтықпен бұнда бәрі солдат тіпті, Бірінші, екінші, бірінші, екінші, санақ бітті...