Мин сине оныткан диеп уйлыйсыңдыр,
Рәсемеңә карап кайчан елыйсыңдыр.
Хәтеремнән чыгып ташланган чагыңда
Килә искә төшеп үткәннәр хакына.
Кушымта:
Мөмкин түгел, мөмкин түгел
Сине бер көн оныту.
Саф-эчкерсез, ап-ак иде
Минем сине ярату!
“Сөям, яратам!” – дип нигә әйтәлмадык?
Оялу хисләрен ник соң җиңәлмадык?
Гомер юлыбызда адаштылар хисләр,
Ул саф тойгыларны урладылар читләр.
Кушымта.
Өннәремдә юк син, төшләремдә – гел син.
Безнең саф хисләргә көзләр укый ясин.
Яннарымда минем, бәгърем, булмасаң да,
Синең исемең мәңге минем җанда!
Кушымта.
Вадим Фәтхинуров, Дилара Курамшина еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 2