Усё звыкла, усё знаёма... Усё на сваіх месцах... Што будзе заўтра - вядома: Вось каляндар, а вось нататнік. Але ў ім няма нічога Пра нашы таемныя думкі, Ні слова пра наша Чаканне цудаў, Усе ў натоўпе глядзяць У адным накірунку. Часам хочацца, каб Усё змянілася
Раптам-та-ага-гам, Раптам-та-ага-гам... Усё змянілася Раптам-та-ага-гам, Раптам-та-ага-гам, Ага-гам...
Але мінаюць дні, Карабель плыве, Кудысь кіруе плынь. А калісьці яго шлях быў Пракладзены па зорах - І дзе яны цяпер? Мы глядзім удалячынь, Вочы развучыліся Бачыць так далёка... Але наша памяць пра неба Не дае стаць нейкай Дасканалай машынай. Будзем чакаць, трываць, колькі трэба: Калісьці магчыма
Раптам-та-ага-гам, Раптам-та-ага-гам... Ага-гам... Усё зменіцца... Раптам-та-ага-гам, Раптам-та-ага-гам, Ага-гам...Ага-гам...
Раптам-та-ага-гам, Раптам-та-ага-гам... Ага-гам... Усё зменіцца... Раптам-та-ага-гам, Раптам-та-ага-гам, Ага-гам...Ага-гам...