І рэк, і азёраў мы маем зашмат, А мораў няма, акіянаў няма. А мне дык нічога - а быў чалавек, Што з гэтай прычыны закончыў свой век. А мне дык нічога - а быў чалавек, Што з гэтай прычыны закончыў свой век.
Ён тут нарадзіўся і вырас ён тут, Але ў карабельны пайшоў інстытут. Усе акіяны і моры скарыў І вось на радзіму вярнуўся стары. Усе акіяны і моры скарыў І вось на радзіму вярнуўся стары.
Хадзіў ён, хістаўся па цьвёрдай зямлі, Нібыта па хісткім ідзе караблі. А мора не бачыў - гарэла душа І ромам тушыў ён душэўны пажар. А мора не бачыў - гарэла душа І ромам тушыў ён душэўны пажар.
Вось так і сканаў між азёраў і рэк Тутэйшы, але ўжо марскі чалавек. Ляжыць у сваёй беларускай зямлі У драўляным апошнім сваім караблі. Ляжыць у сваёй беларускай зямлі У драўляным апошнім сваім караблі.
"Крамбамбуля" - Марскі чалавек (2003) І рэк, і азёраў мы маем зашмат, А мораў няма, акіянаў няма. А мне дык нічога - а быў чалавек, Што з гэтай прычыны закончыў свой век.