І рэк, і азёраў мы маем зашмат,
А мораў няма, акіянаў няма.
А мне дык нічога - а быў чалавек,
Што з гэтай прычыны закончыў свой век.
А мне дык нічога - а быў чалавек,
Што з гэтай прычыны закончыў свой век.
Ён тут нарадзіўся і вырас ён тут,
Але ў карабельны пайшоў інстытут.
Усе акіяны і моры скарыў
І вось на радзіму вярнуўся стары.
Усе акіяны і моры скарыў
І вось на радзіму вярнуўся стары.
Хадзіў ён, хістаўся па цьвёрдай зямлі,
Нібыта па хісткім ідзе караблі.
А мора не бачыў - гарэла душа
І ромам тушыў ён душэўны пажар.
А мора не бачыў - гарэла душа
І ромам тушыў ён душэўны пажар.
Вось так і сканаў між азёраў і рэк
Тутэйшы, але ўжо марскі чалавек.
Ляжыць у сваёй беларускай зямлі
У драўляным апошнім сваім караблі.
Ляжыць у сваёй беларускай зямлі
У драўляным апошнім сваім караблі.
Другие названия этого текста
- Крамбамбуля - Марскі чалавек (0)
- Крамбамбуля - Марскi чалавек (0)
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1