Калі ты заснеш тады мае гарады Ля нябёс але побач тут Нібы дзіўныя сады распускаюцца Неонавай бліскавіцай
Распузырылісь лужы Бурбалкі-вочы Ў неба ваткнулі Дзівяцца ноччу
Струменямі дажджы імкненьне ў людзей ўбіваюць бегчы Плыні ручаяў нас прымушаюць руліць Сырасць і шоргат імкненьне ў людзей адымаюць легчы Гэтыя справы нас навучаюць жыць
Ураз шугнецца гук Майго сэрца грук Ды наўсцяж дарог панясецца дух Ды ўдалечыні паразаб’ецца Ці пярунамі ці сэксі мецца
Надзімаліся хмары Быццам шэрая вата ці якісьці паны Амаль нават духмяны Неба пазакуродымілі блакіт
Струменямі дажджы імкненьне ў людзей ўбіваюць бегчы Плыні ручаяў нас прымушаюць руліць Сырасць і шоргат імкненьне ў людзей адымаюць легчы Гэтыя справы нас навучаюць жыць