Вітер з півночі так не хочеться відпускати…
Руки просяться, струни моляться не мовчати,
Очі на замки, над містами дим, як не знати
Що летить весна, через твій кордон, через грати…
Приспів:
І хай горить червона кров
На білих простирадлах,
І наше сонце нас знайде
Під небом де є правда
Ногі ватныя, галава баліць… Не вяртацца…
Хопіць лашчыцца, лепей не прасіць, не баяцца.
Шчыльна ўцісьнецца, сойдзе за сваю непазбежнасць
Як ляціць вясна праз тваё вакно, цераз сэрца.
Прыпеў:
Няхай гарыць чырвоны кроў
На белых прасцінках
І наша сонца знойдзе нас
Пад небам дзе ёсць праўда.
Вецер з поўначы так не хочыцца адпускаць…
На гадзінніку вечнасць цікае, рана спаць.
Чвэрць стагоддзя тут як я мог таго не знаці
Што ляціць вясна праз тваю мяжу, праз краты.
Приспів:
І хай горить червона кров
На білих простирадлах,
І наше сонце нас знайде
Під небом де є правда
Няхай (няхай) дрыжыць (дрыжыць) твая (твая) рука
Мы ёсць, заужды будзем.
У розных частках свет адзін.
Смяемся, смяемся… мы людзі (мы людзі).
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 3