Вітер з півночі так не хочеться відпускати… Руки просяться, струни моляться не мовчати, Очі на замки, над містами дим, як не знати Що летить весна, через твій кордон, через грати… Приспів: І хай горить червона кров На білих простирадлах, І наше сонце нас знайде Під небом де є правда
Ногі ватныя, галава баліць… Не вяртацца… Хопіць лашчыцца, лепей не прасіць, не баяцца. Шчыльна ўцісьнецца, сойдзе за сваю непазбежнасць Як ляціць вясна праз тваё вакно, цераз сэрца.
Прыпеў: Няхай гарыць чырвоны кроў На белых прасцінках І наша сонца знойдзе нас Пад небам дзе ёсць праўда.
Вецер з поўначы так не хочыцца адпускаць… На гадзінніку вечнасць цікае, рана спаць. Чвэрць стагоддзя тут як я мог таго не знаці Што ляціць вясна праз тваю мяжу, праз краты.
Приспів: І хай горить червона кров На білих простирадлах, І наше сонце нас знайде Під небом де є правда
Няхай (няхай) дрыжыць (дрыжыць) твая (твая) рука Мы ёсць, заужды будзем. У розных частках свет адзін. Смяемся, смяемся… мы людзі (мы людзі).