Лістапад па вясьне… І ў сястры валасы Нечакана ўзялі і выпалі… Можа, з кніг трэба выкінуць слова "лясы", Каб нашчадкі бацькоў ня выкрылі?
Супакояць статысты, бо ўсё міма нас — Абязглебленых, абязьлісьценых, Можа, даць мастакам сацыяльны заказ, Каб мадонны іх сталі лысымі?..
Непрыкметна для сьвету, прад грознай бядой Пакаленняў у генах скалечаных, Краснапольскай бабулі душы супакой… Ціха сьпелі «навекі вечныя»…
Каля рэчкі бяроза, рука пад шчаку — Сьпіць дзяўчынка, ёй трэба вырасьці… Як мне хрэсьніцу-Кацьку, перад Богам дачку Ад бацькоў з Магілёўшчыны вывезьці?..